2. Egosentrizm-nəzərə ala bilməmək, qəbul etmək, bəzən hətta özündən fərqli baxış nöqtələrinin mövcudluğuna imkan verməmək.

Bu termin psixologiyada XX əsrin əvvəllərində isveçrənin alimi Jan Piaje sayəsində yaranıb və uşaqların koqnitiv bacarıqlarını öyrənib. Piaje qeyd edib ki, müəyyən yaşda balacalar obrazlar yarada və "yad nöqteyi-nəzərdən" situasiyaları dərk edə bilmirlər və fərz edib ki, şəxsi inkişaf pozulduqda bu xüsusiyyət insanlarda daha yetkin yaşda da qorunub saxlanılır.
Bundan əlavə, bu xüsusiyyətlər yaşlılıq zaman güclənə bilər.

Əlamətləri:

Uduzmağı bacarmır.
Daim fantasiya edir.
Çox tərif gözləyir.
Açıq şəkildə tənqid edir insanları.
Digər insanların motivlərini anlamır.
"Egosentrik korluq" nümayiş etdirir.
Özünü başqalarından daha ağıllı hesab edir.
Həddindən artıq həssaslıqla fərqlənir.

Egosentrizm ilə bağlı bir neçə fikirlər var:

Egosentrik korluq-insan dünyadakı mənzərəsinə zidd olan faktlara məhəl qoymur və ya əhəmiyyət vermir.
Egosentrik yaddaş-bir şəxs onun dünya xəritəsinə uyğun olanı xatırlayır.
Egosentrik miyopiya-dünya xəritəsinin hüdudlarından kənara çıxan detalları nəzərdən keçirməkdən imtina. Əgər belə detalları nəzərə almamaq mümkün deyilsə, onları "cəfəngiyyat" və "absurd"adlandırır.
Egosentrik düzgünlük – əksər hallarda insan özünü haqlı, başqalarını isə haqsız hesab edir.
Egosentrik sadələşdirmə-insan ideyanı və ya faktı onun dünya mənzərəsinə uğurla uyğun gələn sadə formaya çatdırır.

Hər bir insan bu və ya digər dərəcədə egosentrizmə malikdir. Lakin, normal olaraq, yuxarıda təsvir edilən bütün xüsusiyyətlərə baxmayaraq, insanlar öz fikirlərini dəyişə bilərlər.